کد مطلب:162422 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116

محمد علی اعسم
شیخ محمد علی اعسم بن شیخ حسین بن شیخ محمد زبیدی نجفی، در حدود سال 1154 ه.ق. در نجف متولد شده و به سال 1233 ه.ق.در نجف وفات یافت و در صحن مرتضوی دفن شد.



1. و كم منزل قد سما بالنزیل

و لو طاولته السما طالها



2. بنفسی كراما سخت بالنفوس

بیوم سمت فیه امثالها



3. و صالوا كصولة اسد العرین

رأت فی ید القوم اشبالها



4. تری أن فی الموت طول الحیاة

فكادت تسابق آجالها



5. و لم یبق للسبط من ناصر

یلاقی من الحرب اهوالها



6. بنفسی فریدا احاطت به

عداه فجاهد ابطالها



7. الی ان هوی فوق وجد الثری

«و زلزلت الارض زلزالها» [1] .



8. تراهم علی الارض مثل النجوم

مع البدر و الخسف قد غالها



9. قد استأصلوا عترة المصطفی

و لم یخلق الكون الا لها [2] .



1. چه منزل بلند مرتبه ای است كه ساكنان آن در رفعت از آسمان بالاترند.

2. جان من فدای افراد كریمی باد كه در روزی كه با یاران خود به آسمان ها پرواز كردند، جان خود را بخشیدند.

3. آنها مانند شیرانی كه فرزندان خود را گرفتار می بینند(به دشمن) حمله كردند.


4. آنها چون می دیدند كه طول زندگی در مرگ است، در رسیدن به مرگ از یكدیگر سبقت می گرفتند.

5. برای نوه ی پیامبر صلی الله علیه و آله یاوری باقی نماند كه در رویارویی آن نبرد سخت ایستادگی كند.

6. جانم فدای كسی باد كه دشمنان او را محاصره كردند و او با قهرمانان آنها مجاهده كرد.

7. تا آنگاه كه بر زمین افتاد و زلزله ای زمین را لرزاند.

8. آنان كه بر خاك افتادند، گویی ستارگانی بودند كه به همراه قرص ماه منخسف شدند.

9. آنها خانواده ی پیامبر صلی الله علیه و آله را كه هستی به خاطر آنها خلق شده است، درمانده كردند.



[1] زلزلة/1.

[2] ادب الطف، ج 6، ص 194-195 و اعيان الشيعة، ج 9، ص 442.